Adrian Zandberg: Płonący śmietnik Europy

Po co wozić zużyte opakowania przez pół świata, żeby wylądowały na hałdzie pod Radomiem? Bo Niemcy i Anglicy nie chcą mieszkać z górami plastiku i chemikaliów pod nosem. Dlatego bogaty Zachód chętnie płaci, żeby ktoś je wywiózł jak najdalej. Co się z nimi robi w Polsce, Bułgarii albo w Malezji? To nikogo nie obchodzi.

Każdego roku do Polski wjeżdżają setki tysięcy ton odpadów. Ten biznes niestety coraz bardziej się rozkręca. Pod rządami PiS zgody na import śmieci wydaje się bez opamiętania – od 2015 r. ta hałda urosła dwukrotnie. Oficjalnie. Ile śmierdzących transportów trafiło do Polski nielegalnie – tego nie wie nikt. Wystarczy odpowiedni papierek i plastikowe resztki magicznie zamieniają się w „półprodukty”. A po przekroczeniu granicy równie magicznie znikają.

Idzie lato, płoną kolejne góry śmieci. W kwietniu i maju spłonęło 35 wysypisk. Pożary są bardzo opłacalne. Skoro plastik albo stare opony „przypadkiem” się spaliły, to właściciele nie ponoszą kosztów recyklingu. Przy okazji robi się miejsce na kolejne transporty z Zachodu. A że powietrze jest pełne trującego dymu? Że dzieci będą chorować na nowotwory? Że wzrośnie liczba alergików? Nieważne. Ważniejsze są zyski garstki cwaniaków.

Robienie z Polski śmietniska jest niestety bardzo opłacalne. Dotychczas europejskie czy australijskie śmieci lądowały w Chinach, bo tamtejsza dyktatura niespecjalnie się przejmowała zdrowiem obywateli. Ale nawet w Chinach przyszła zmiana. Nie wolno już tam wwozić plastiku ani wielu innych odpadów. W ślady Chińczyków idą kolejne kraje. Nic dziwnego, że rzeka śmieci wlewa się coraz szerszym strumieniem tam, gdzie czekają na nie z otwartymi ramionami. Do Polski.

Rząd mógłby łatwo skończyć z tym śmierdzącym eldorado. To proste decyzje: koniec z tworzeniem prywatnych składowisk śmieci i koniec z pozwoleniami na import odpadów. Inaczej państwo może równie dobrze dodawać do tych pozwoleń pudełko zapałek.