TV
Pogoda
Wideo
Po wstępnych deklaracjach w ruch idą argumenty. Pomimo szybkiego zamachu maczugą intelektualista z kamieniem celniej dowodzi swoich racji i miażdży przeciwnikowi krtań. Lud z doliny ucieka, "Argh!", "Argh!", wygrażając na odchodne. Nikt nikogo nie przekonał. Wkrótce znowu się spotkają i znowu wymienią argumentami na temat tego, czy lepsze jest "Argh!" czy też "Uuu!". Tak mogło to wyglądać przed wiekami i podobnie wygląda dzisiaj. Być może sto tysięcy lat temu mógł się trafić nawet jakiś postrzelony samiec z brodą, który swoimi pląsami i wyciem udawał samicę, wzbudzając tym radość pozostałych neandertalczyków.
Spójrzmy zresztą na nasze spory. Poza typami mającymi usilną potrzebę lizania nóg zwycięzcy (i tego co powyżej nóg), nikt nikogo nie jest w stanie do niczego przekonać. Jedni mają "Argh", drudzy "Uuu" i koniec. Kilka dni temu opublikowano raport na temat poziomu zadowolenia rodziców ze szkoły dla sześciolatków. Otwieram "Gazetę Wyborczą": "Rodzice sześciolatków zadowoleni", otwieram "Nasz Dziennik": "Sześciolatki pod presją". Obie gazety skupiły się na metodzie, jaką przeprowadzano badanie, bo ominięto szkoły wiejskie i największe miasta. "Wyborcza" się cieszy, że to zwiększa wiarygodność sondy, "Nasz Dziennik" pomstuje, że wręcz przeciwnie.
Zobacz: Wiktor Świetlik: Smok zżarł Odę do radości
To dobrze, że mamy różne poglądy, i że inaczej niż marzyłoby się części kolegów obchodzących niedawno ćwierćwiecze swojej gazety, mamy gdzie je publicznie wyrażać. Ale mnie z kolei marzyłby się samiec, który przestanie krzyczeć "Argh!" i krzyknie "Uuu!" nie tylko dlatego, że otrzyma miejsce na liście do złotodajnego europarlamentu. I marzyłaby mi się samica, która uzna, że poprze drugiego przywódcę, bo ma rację, a nie tylko dlatego, że dostanie fuchę w ministerstwie.
Czy jesteście mi Państwo w stanie wskazać jedną znaną osobę, z któregokolwiek z obozów, która zmieniłaby poglądy na temat katastrofy smoleńskiej? A przecież ciągle pojawiały się nowe fakty, opinie, spekulacje. Powinny takie osoby być. Kiedyś zresztą bywały. Po wybuchu Solidarności, wprowadzeniu stanu wojennego, reformie Balcerowicza, komisji Rywina, wielu ludzi po prostu zaczynało inaczej patrzeć na świat, zmieniało myślenie. Trwająca kampania do europarlamentu przekonuje mnie, że jedyne, co dziś potrafią kandydaci, to zakrzyknąć "Argh!" albo "Uuu!" aby ich plemiona wiernie powtórzyły za nimi. Wróciliśmy tam, skąd przyszliśmy. Do epoki kamienia łupanego. I zapewniam, że nie ma to nic wspólnego z łupkami.
