Prezydenci Polski: Władysław Raczkiewicz, 1939-1947

Urodził się 28 stycznia 1885 roku w Kutaisi w Gruzji. Studiował prawo i matematykę na Uniwersytecie Petersburskim. Już wtedy działał w nielegalnych, niepodległościowych organizacjach młodzieżowych. By uciec przed represjami politycznymi wyjechał do Dorpatu (dzisiejsze terytorium Estonii), gdzie w 1911 roku ukończył tamtejszy uniwersytet. Przed I wojną światową pracował jako adwokat w Mińsku.

W czasie wojny służył w armii rosyjskiej, gdzie dosłużył się stopnia chorążego. Był przedstawicielem nurtu związanego z endecją i zwolennikiem tworzenia polskich sił zbrojnych na terenie Rosji. W 1918 roku sprawował funkcję prezesa Rady Naczelnej Polskiej Siły Zbrojnej z siedzibą w Kijowie.

W 1921 roku po raz pierwszy został szefem MSW. W latach 30. związał się z sanacją. W 1930 roku został senatorem, a następnie marszałkiem Senatu. Po objęciu urzędu prezydenta 30 września 1939 roku premierem mianował gen. Władysława Sikorskiego, a po jego śmierci Stanisława Mikołajczyka. Jeszcze w 1939 roku na mocy tzw. umowy paryskiej zrezygnował z części uprawnień prezydenckich na rzecz premiera rządu.

Na początku grudnia 1939 r. z całym rządem przeniósł się do Angers we Francji. Jeszcze przed jej kapitulacją opuścił Francję, przenosząc się do Wielkiej Brytanii.

Przeciwny układowi Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 roku, zagroził ustąpieniem z urzędu. Pod presją Anglików odwołał ze stanowiska Naczelnego Wodza generała Kazimierza Sosnkowskiego wobec jego nieprzejednanej postawy w sprawie granic wschodnich. Po konferencji jałtańskiej wielkie mocarstwa koalicji cofnęły uznanie rządowi na uchodźstwie na rzecz prokomunistycznego rządu w Warszawie.

Zmarł 6 czerwca 1947 r. w Ruthin na terenie Walii. Pochowany został na Cmentarzu Lotników Polskich w Newark w Wielkiej Brytanii, gdzie spoczął obok generała Władysława Sikorskiego.