Wiktor Świetlik: Raju nie ma i nie będzie

Przypomnijcie sobie przełom roku 2019 i 2020. Najszybciej rozwijająca się gospodarka w Europie rosnąca ekonomia światowa, bezrobocie tylko dla leni, kolejne 500 plus, trzynastki, czternastki, a firma CD Project pracuje nad grą Cyberpunk 77, która ma kazać się światowym hitem. Owszem była w Chinach jakaś zaraza, ale kto by się tym przejmował. Kiedyś też już była taka, a w Afryce wirus Ebola, gdzieś na dalekiej Ukrainie nawet cholera. Kto by się tym przejmował, do nas nie dojdzie. My możemy pracować i bawić się za to co zarobimy, przy okazji biorąc udział w krajowej grze – czy jesteś za Kaczyńskim, czy za Tuskiem. A potem to już było jak u Alfreda Hitchckocka. Najpierw strasznie, a potem tylko straszniej, na koniec okazało się, że nawet ten Cyberpunk źle działa. Znikąd ratunku, nie ma dokąd uciec. Zastanawiam się czego się właściwie spodziewaliśmy? Wiecznego spokoju, dobrobytu, raju na Ziemi? Raju na Ziemi nie ma, jest potem, i to tylko jak ktoś jest grzeczny. A w historii Europy rzeczywistość była z reguły niegrzeczna. Zawsze gdzieś trwała wojna, jak nie wojna to stan wojenny, jak nie stan wojenny to kryzys, jak nie kryzys to zaraza, jak nie zaraza to dyktatura. Zawsze Niemcy przy pomocy różnych metod chcieli obrobić i podbić Polskę, czasem kryjąc to za hasłem walki o praworządność – nader się o nią u nas martwili i Krzyżacy i Państwo Pruskie. Zawsze w polityce na wierzch wypływali nie tylko ci najlepsi. Zawsze jak ktoś zasuwał, to w najbliższym otoczeniu znajdowali się tacy, którzy kombinowali tylko nad tym jak mu z cichacza kosę ożenić.Zawsze tak było. Tyle, że najpierw społeczeństwa zachodnie, a potem my Polacy, zaczęliśmy żyć w upudrowanym przez media kiczu mającym się tak do prawdy jak zamek z lukru do kamiennej twierdzy. A żeby być szczęśliwym trzeba nauczyć się nie zapychać tym lukrem, a radzić sobie i być szczęśliwym w rzeczywistości takiej jaka jest – brutalnej i nieobliczalnej. I tego Państwu życzę w AD 2021.