Wiktor Świetlik: Dyktatura optymistów

Wiktor Świetlik

2012-12-13 3:00

Przeczytałem w „Super Expressie” o złapaniu 14-latka, który prowadził samochód zaśnieżoną drogą. Siedząca obok mama nie widziała w tym nic złego, co więcej, tłumaczyła drogówce, że chłopak jeździ od ósmego roku życia i świetnie radzi sobie na torze kartingowym. Oczywiście, domyślam się, że podejście tej pani budzi raczej powszechne oburzenie, ale tak naprawdę jest ona typowym produktem naszych czasów. Jest optymistką - zakłada, że będzie dobrze. Optymistą dziś być trzeba. Optymiści są w rządzie, i kochają rząd, optymiści wierzą w przyszłość i reprezentację narodową. Optymistyczny szef MSZ wierzył w nader przyjazne intencje panów Putina i Miedwiediewa, a teraz wciąż wierzy, że pani Merkel nie będzie się kierować, jak przystało na porządnego kanclerza, interesem narodowym, a jakimś nieokreślonym europejskim dobrem wspólnym. Optymiści wierzą, że przez pompowanie coraz większych sum pieniędzy w niewydolny europejski system monetarny będzie w końcu dobrze.

Najnowsze z działu

Tusk nie chce być prezydentem

Posłanka PO o decyzji premiera: "Odetchnęłam z ulgą. Jest niezastąpiony"

Nocna zmiana

Kamila Biedrzycka i Mirosław Oczkoś ostro o politykach

Związki partnerskie

Kardynał Nycz: Powinna być możliwość zawierania związków partnerskich

Akcja CBA

Wicemarszałek woj. śląskiego Bartłomiej S. zatrzymany przez CBA. Decyzja prokuratury

Zapraszamy do oglądania

Express Biedrzyckiej 24 października 2024. Oto goście

Optymizm ma być żelaznym lekiem w naszych czasach na depresję. Dlatego pewnie jest jej tak mało. Do tej pory znałem trzy dość skuteczne sposoby na psychicznego doła - butelka wina, seks i sport, najlepiej stosowane naprzemiennie, niekoniecznie w podanej kolejności. Jakiś czas temu znajoma poleciła mi biblię optymistów, książkę pastora Normana V. Peala „Moc pozytywnego myślenia”. Autor generalnie proponuje, żebyśmy wprowadzali się w stan zbliżony do ćpuna. Mamy udawać, że nie jest tak, jak jest, a że jest wspaniale. Niedawno tę zacną pozycję obśmiał „The Wall Street Journal” przypominając grę w białego niedźwiedzia. Gra polega na tym, że próbujemy nie myśleć o białym niedźwiedziu, a im więcej się staramy, tym bardziej obsesyjnie o nim myślimy.

A jak się nie uda? Tego optymiści nie rozważają. Optymiści mają cechę, którą filozof Roger Scruton określił jako „syndrom najlepszego scenariusza”. Obrazuje go dobrze gra w ruletkę, która, przyznaję, czasem mi się zdarza. Mam jednak tę przywarę, że żaden ze mnie hazardzista. Kiedy stawiam na kilka z 36 numerków, to stawiam drobną kwotę, którą mogę stracić. Z góry zakładam, że ją stracę i tak się z reguły dzieje. Jak wygram, radość jest nieopisana. Co robi hazardzista? Stawia wszystko, bo zakłada najlepszy scenariusz. Jak przegra, cóż wypadek, pożycza i stawia jeszcze więcej, przecież tym razem będzie dobrze. Na pewnym etapie, kiedy już tonie w niespłacalnych długach on i jego bliscy, nie ma już skąd pożyczyć. Wtedy wariuje albo się wiesza. Oto cudowny finał nadmiernego optymizmu.Optymizm ma być żelaznym lekiem w naszych czasach na depresję. Dlatego pewnie jest jej tak mało. Do tej pory znałem trzy dość skuteczne sposoby na psychicznego doła - butelka wina, seks i sport, najlepiej stosowane naprzemiennie, niekoniecznie w podanej kolejności. Jakiś czas temu znajoma poleciła mi biblię optymistów, książkę pastora Normana V. Peala „Moc pozytywnego myślenia”. Autor generalnie proponuje, żebyśmy wprowadzali się w stan zbliżony do ćpuna. Mamy udawać, że nie jest tak, jak jest, a że jest wspaniale. Niedawno tę zacną pozycję obśmiał „The Wall Street Journal” przypominając grę w białego niedźwiedzia. Gra polega na tym, że próbujemy nie myśleć o białym niedźwiedziu, a im więcej się staramy, tym bardziej obsesyjnie o nim myślimy.

Optymiści mają jednak jedną wielką przewagę. Potrafią - w przeciwieństwie do pesymistów - przekonywać do siebie tłumy obiecując im Tysiącletnie Rzesze, komunizmy i ukoronowane noblem pokojowe Zjednoczone Europy, gdzie jagnię zasiądzie obok lwa. My pesymiści jesteśmy na straconej pozycji. W dodatku musimy zakładać, że optymiści z dużą dozą prawdopodobieństwa z nami wygrają, znowu narobią strasznego bigosu, a my będziemy musieli po nich sprzątać. Ale przynajmniej zawsze mamy sporo okazji, by pić wino, uprawiać seks i sport.