Wideo
Pogoda
Quizy
Rzeczywiście, wielu Polaków odczuło poprawę wynikającą z dobrej sytuacji ekonomicznej i rozpędzonej gospodarki. Korzystają jednak na tym głównie zatrudnieni w sektorze prywatnym. Budżetówka z owoców wzrostu gospodarczego ma niewiele i trudno się dziwić, że chcą mieć w tym wszystkim udział. PiS jednak nie za bardzo się do tego kwapi. Stąd zrozumiały protest. Czy przyniesie on jakieś efekty?
Wygląda na to, że rząd jest gotowy pójść z nauczycielami na wojnę. Taki Michał Dworczyk, szef Kancelarii Premiera, uderzył wczoraj w tony czegoś, co sam Jarosław Kaczyński, nazywał kiedyś imposibilizmem państwa i z którym obiecywał walkę. Mówiąc po ludzku: nie da się. Minister Dworczyk przekonywał wczoraj, że rząd nie jest w stanie spełnić wszystkich oczekiwań. „Polityka państwa jest pewną całością. Tzn. nie możemy ograniczyć się do jednej grupy zawodowej czy społecznej” - stwierdził.
Dodał też coś, co brzmi wyjątkowo znajomo: „Jeżeli uruchamiamy programy prorozwojowe, to z nadzieją na to, że one będą pobudzały gospodarkę, zwiększały wpływy do budżetu i będziemy mogli realizować więcej programów solidarnościowych”. Jednym słowem, poczekajcie, cierpcie, a jak już nasze programy zadziałają, wszystkim będzie się żyło lepiej. To stara śpiewka wszystkich polityków lat 90. i początku XXI w., którzy przekonywali, że jeszcze nie czas na żądania płacowe obywateli, nie stać nas na lepsze życie, bo musimy najpierw zbudować silną gospodarkę, a roszczeniowość obywateli w tym przeszkadza. No, sorry. Jak wiemy, moment na budowę sprawiedliwszego społeczeństwa zawsze był nieodpowiedni. Zawsze PKB był za mały, przedsiębiorcy za biedni, a państwo odkładało na inne cele. Dziś Michał Dworczyk de facto proponuje to samo. Nie zauważył tylko jednego: cierpliwość Polaków już dawno się wyczerpała. Nauczycielski strajk dowodzi tego najlepiej.
