Teletubisie i tabletki na zmianę płci, czyli jak zmieniła się polska prawica. Komentuje Tomasz Walczak

Pamiętacie Państwo być może powołaną na to stanowisko za czasów pierwszych rządów PiS Ewę Sowińską. Nawet jeśli nie pamiętacie jej z nazwiska, to na pewno z łatwością odnajdziecie w pamięci jej wypowiedź o zgubnym wpływie na dzieci popularnej bajki „Teletubisie”. Pani rzecznik dostrzegała w niej wtedy zakamuflowaną promocję homoseksualizmu. Nie wiem, jakimi ścieżkami muszą chodzić myśli ludzi, którzy w niewinnej bajce widzą takie bezeceństwa. Nie wiedzieliśmy wtedy tego wszyscy, dlatego było o tej wypowiedzi głośno. Ale jakżeż niewinna i wyważona się ona wydaje z perspektywy 13 lat. Była może nieco głupia, ale zasadniczo sprowadzała się „jedynie” do uwagi, że ktoś próbuje oswajać dzieci z przekonaniem, że homoseksualizm to coś zupełnie normalnego. I co więcej, była jednak dość egzotyczna na tle przekonań większości polityków rządzącej wówczas koalicji.

Wypowiedź Pawlaka to już wycieczka w regiony, które dla zdroworozsądkowego człowieka są kompletnym wariactwem. I nie jest ona odosobnionym głosem na prawicy, ale wyrazem przekonań jej głównego nurtu, oddającym stan ducha tego środowiska. Od czasów pani Sowińskiej prawica zaczęła widzieć w homoseksualizmie już nie aberrację przeciw naturze, jak to drzewiej bywało. Orientacja seksualna okazała się ideologią. Nie jakąś tam niewinną ideologią, ale z gruntu (i tu będą cytaty) marksistowską, neobolszewicką; dokończeniem dzieła Lenina i Stalina. Walka o prawa osób LGBT dla polskiej prawicy to seksualizacja dzieci, uczenie przedszkolaków masturbacji i – jak dowodzi pan Pawlak – podstępne zmienianie ich płci za pomocą farmakologii. Czysty odlot. Ale tak właśnie ewoluuje nasza prawica: od pozycji centrowych ku radykalizmowi, fundamentalistycznym odruchom i wizjom prosto ze snu wariata. Dokąd zmierza ta ewolucja? Strach pomyśleć.