Tego Tusk nie przewidział. Atak przyszedł z nieoczekiwanej strony

Złoty Lew dla Zielonej granicy

Sobotni 49. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni dobiegł końca. Wśród nagrodzonych filmów znalazł się m. in. film Agnieszki Holland „Zielona granica”. Reżyserka nie mogła zjawić się osobiście, ale wydelegowała osoby, które przekazały jej słowa: – Drodzy koleżanki i koledzy, piszę te słowa na wszelki wypadek, nie wiedząc, czy i jak doceniliście nasz film. Paweł Maślona pięknie wyraził tę sytuację na Orłach. Było to inteligentne i zabawne. Nie przebiję go, szczególnie że nie jest mi do śmiechu – zaczęła.

Reżyserka w swoim przemówieniu wyraziła słowa wdzięczności za przyznaną nagrodę i mówiła o satysfakcji, jaką przyniósł film, prezentowany i przyjmowany na całym świecie przez widzów oraz krytyków. Wspominała dalej o innych uczuciach w związku z produkcją. – Przyniósł nam też wiele bólu. Pracując nad nim i pokazując go, zetknęliśmy się z bezmiarem nieszczęść, cierpienia, przemocy, kłamstwa, pogardy i dehumanizacji – tłumaczyła Holland.

Artystka nieoczekiwanie pokusiła się o komentarz na temat obecnej sytuacji. Nagle odniosła się do rządów koalicji premiera Donalda Tuska. – Ten ból wciąż trwa. Sytuacja na granicy białoruskiej nie zmieniła się po zmianie władzy, a pod pewnym względami zmieniła się na gorsze – stwierdziła reżyserka.

W galerii poniżej zobaczysz, jak mieszka premier Donald Tusk:

– Nienawistna, podsycająca strach propaganda nie prowadzi do rzeczywistego rozwiązania kryzysu. Ani geopolitycznego, ani humanitarnego. Służy zapewne doraźnym celom wyborczym, ale roznieca nastroje ksenofobii, rasizmu i nacjonalizmu, które rozlewają się już po całej Europie i prowadzą do jej szybkiego brunatnienia. Polska staje się znów polem, gdzie faszyzujące grupy obywateli z biernym przyzwoleniem państwa organizują pogromy na ludzi o innym kolorze skóry, ale i na tych, którzy ich ratują i pomagają im, płacąc za to często najwyższą cenę – dodała Holland.

W ocenie reżyserki „wszyscy jesteśmy za odpowiedzialni". Swoja nagrodę Agnieszka Holland zadedykowała ludziom, którzy „narażają się na cierpienie, ryzykując często zdrowiem i życiem” – ale i aktywistom lokalnym oraz tym z całej Polski, którzy jej zdaniem bronią naszego człowieczeństwa i nie pozwalają, „by ludzie umierali bez pomocy, a nasze sumienia zarastały błoną podłości".

Listen on Spreaker.