Sławomir Jastrzębowski: Do kin, czyli albo fikcja, albo nie

Umiejętnie zawikłana historia kryminalna jest serwowana z najlepszymi przyprawami. Z tajemnicą, z psychologią, z rozsypanymi puzzlami przyczyn, osób i skutków, z siłami prawie nadprzyrodzonymi i oczywiście z wątkiem miłości, która nie powinna się wydarzyć, ale ona przecież nikogo się nie słucha...

Piękną panią prokurator gra zmysłowa Maja Ostaszewska, a nie tylko w śledztwie pomaga jej nie do końca cyniczny i nie do końca zblazowany gliniarz Marek Bukowski. Filmowy duecik, że palce lizać. W filmie najciekawszy jest jednak przekaz historyczno-współczesny. Zbudowany na spiskowej teorii dziejów, która może jest fikcją, a może niestety nie.

Przeczytaj koniecznie WSZYSTKIE SUPER KOMENTARZE redaktora naczelnego Super Expressu i SE.pl >>>

Według tej wizji naszym krajem współcześnie rządzą od początku do końca grupy dawnych esbeków, którzy dzięki braku lustracji są w posiadaniu teczek z ponurymi tajemnicami z przeszłości wielu wpływowych osób. W wyrafinowanego esbeka erudytę wciela się Andrzej Seweryn. Udanie.

Ludzi używa jak marionetek, jego władza jest absolutna, wszechwymiarowa i nierzucająca się w oczy. Nie ma podłości, której nie dopuściłby się dla utrzymania władzy, czyli czegoś więcej niż pieniędzy. Pewien bardzo znany redaktor powiedział po obejrzeniu "Uwikłania", że to "film pisowski". Nie popadajmy w histerię, to po prostu bardzo dobry film. Albo fikcyjny, albo nie do końca.