TV
Pogoda
Wideo
A więc gdzie mieści się biografia Tadeusz Mazowieckiego pióra Andrzeja Brzezieckiego? Można mieć do niej dystans, kiedy dowiadujemy się, że autor współpracował z Mazowieckim, że przy pracy nad książką pomagała rodzina. Także tytuł sugeruje, że szkoda czasu na to sześciusetstronicowe dzieło, bo poza peanami na cześć pierwszego niekomunistycznego premiera po wojnie nic ciekawego się nie dowiemy.
Całe szczęście Brzeziecki nie ulega pokusie, żeby robić z Mazowieckiego człowieka bez skazy. Owszem, autor ma do swojego bohatera dużo szacunku, widzi w nim męża stanu, który przede wszystkim miał na uwadze dobro Polski. Opisuje go jako tytana przełomu, ale nie unika przy tym elementów w biografii Mazowieckiego kontrowersyjnych. Szczególnie krytyczny jest wobec jego zaangażowania w osławiony PAX Bolesława Piaseckiego, który w czasach stalinizmu zapisał się jak najgorzej na kartach najnowszej historii. Oczywiście, wyznawców „grubej kreski” i tezy o haniebnej roli Mazowieckiego w przemianach ustrojowych, książka Brzezieckiego na pewno nie zadowoli. Będzie zapewne dowodem na zakłamywanie dziejów III RP i utrwalaniem jej kłamstwa założycielskiego. Wszystkich zadowolić się jednak nie da, ale Brzezieckiemu udało się oddać Mazowieckiemu dziejową sprawiedliwość. Należy mu się.
Andrzej Brzeziecki, „Tadeusz Mazowiecki. Biografia naszego premiera”, Wydawnictwo Znak, Kraków 2015
i
Recenzja książki Andrzeja Brzezieckiego „Tadeusz Mazowiecki. Biografia naszego premiera”
Biografie znanych współczesnych Polaków pisze się w naszym kraju pod dyktando politycznych sympatii ich autorów. Mamy więc do czynienia albo z hagiografiami, albo miażdżącymi pamfletami. Albo się bohaterom robi pomnik, albo miesza z błotem. Ważenie racji, uczciwe dostrzeganie rzeczy wielkich i marności zbyt często się nie udaje. A jeśli już, to fala krytyki spływa ze wszystkich stron. Wystarczy przypomnieć perypetie Artura Domosławskiego i jego książki „Kapuściński non-fiction”. Co prawda Domosławski pisał o autorze „Cesarza” z ogromną sympatią, ale poważył się zdemitologizować jego postać, podważając autentyczność niektórych wydarzeń, które Kapuściński opisał w swoich książkach, czy przyglądając się burzliwemu życiu uczuciowemu swojego bohatera.
