Recenzja książki Alison Wolf „Faktor XX. Jak pracujące kobiety tworzą nowe społeczeństwo”

Alison Wolf, która sama uważa się za feministkę, pokazuje w „Faktorze XX”, że kobiety jeszcze nigdy nie miały takiej pozycji jak dzisiaj. Dostęp do edukacji – zwłaszcza wyższej – sprawił, że otworzyły się przed nimi nieograniczone możliwości awansu i bogacenia się. W przeciwieństwie do dawnych czasów, kiedy to jedyną szansą na dobrobyt było dla nich małżeństwo, dziś są paniami swojego losu. I dobrze, stwierdza Wolf, ale cały wic polega na tym, że jednocześnie stworzyły coś na wzór społecznej kasty, która wypowiedziała „siostrzaną” koalicję wszystkich kobiet.

Za Norwegami nazywa te kobiety „złotymi spódniczkami”, które jako część elity stały się zafiksowane na sprawach jedynie dla nich ważnych. W ślad za nimi idą współczesne feministki, które rekrutują się głównie ze społecznych elit – politycznych, uniwersyteckich i biznesowych, dla których obsesją stały się takie sprawy jak odpowiednia reprezentacja w polityce czy radach nadzorczych oraz kwestie liberalizmu światopoglądowego. Zupełnie zapominają o problemach większości kobiet – nisko płatnych, niestabilnych pracach, braku dostępu do żłobków czy przedszkoli, przemocy domowej. Taki feminizm nie jest nikomu potrzebny, twierdzi Wolf.

Choć książka brytyjskiej ekonomistki dotyczy głównie Zachodu, jakoś dziwnie pasuje do polskiej rzeczywistości. U nas ruch feministyczny także tworzą elity, także oderwane od rzeczywistych problemów większości kobiet. Ich postulaty niewiele różnią się od ich koleżanek z Zachodu, kierują się tymi samymi obsesjami, a ich funkcjonowanie w społeczeństwie jest jeszcze bardziej karykaturalne niż tam, bo i problemy społeczne są dużo głębsze. Nie wierzą państwo? Wystarczy przyjrzeć się, kto firmuje Kongres Kobiet i o czym się na nim dyskutuje.

Alison Wolf, „Faktor XX. Jak pracujące kobiety tworzą nowe społeczeństwo”, Wydawnictwo MUZA, Warszawa 2015