Prezydenci Polski: Edward Raczyński, 1979-1986

Urodził się 19 grudnia 1891 r. w Zakopanem. Pochodził z wielkopolskiego rodu szlacheckiego Raczyńskich, pieczętującego się herbem Nałęcz. Lata szkolne spędził w Krakowie. Skończył prawo w Lipsku, studiował również w londyńskiej Szkole Nauk Politycznych oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym zrobił doktorat z nauk prawnych.

W 1919 zaczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pracował w ambasadach II RP w Kopenhadze, Londynie i Genewie. Przez dwie kadencje, od 1934 aż do końca II wojny światowej, był ambasadorem Polski w Londynie. W latach 1941-1943 był jednocześnie ministrem spraw zagranicznych. Osobiście redagował oświadczenie rządu po odkryciu w 1943 r. grobów w Katyniu oraz wysłał prośbę do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża o wyjaśnienie zbrodni.

Organizator oraz członek wspólnie z Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim, Rady Trzech. Powstała ona w 1954 na skutek opozycji wobec Augusta Zaleskiego, który nie chciał ustąpić z funkcji prezydenta. Jej skład zmieniał się sześciokrotnie, jednak stałym jej członkiem był Edward Raczyński.

Prezydentem RP na Uchodźstwie został w kwietniu 1979 roku. Funkcję tę pełnił przez całą, siedmioletnią kadencję, do 8 kwietnia 1986 roku. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, w wieku 102 lat.