Ostatni, co tak piórem władał... - Stefan Kisielewski - Felietony - tom 4

Niewielu ludzi w dziejach polskiego dziennikarstwa potrafiło przyciągać czytelników swoim nazwiskiem tak, by tylko dla nich kupowali całą gazetę. To były przypadki Cat-Mackiewicza, Antoniego Słonimskiego, Zbigniewa Słojewskiego (Hamiltona). I właśnie Kisiela. On ze wszystkich wymienionych utrzymywał też swoją formę najdłużej.
W czwartym tomie felietonów zebrano teksty z „Tygodnika Powszechnego”, które zostały odrzucone przez komunistyczną cenzurę. Jak widać po tomie, jest tego trochę, a dokładając do tego te felietony, które przez cenzurę przeszły, ale po twardych sporach można sobie wyobrazić w jak dużym stopniu oprócz twórczości życie Kisiela zajmowały boje z przeforsowanie swojego punktu widzenia.
Kisielewski uchodził za prekursora kapitalizmu w Polsce, pod koniec życia współtworzył nawet z Januszem Korwin-Mikkem partię liberalną, która w opinii Kisiela miała być zapewne bardziej cele prowokacyjno-edukacyjne, zaś w opinii Korwin-Mikke wszystkie możliwe, ze zwycięstwem w wyborach łącznie. Do felietonów Kisiela warto jednak sięgnąć nie tylko ze względu na jego liczne prowokacje, ale także dla sposobu, porównań i języka jakim potrafił przedstawiać chorą rzeczywistość PRL.
Dziś nikt tak już chyba pisać nie potrafi.
MS
Stefan Kisielewski, Felietony tom 4, wyd. Prószyński i S-ka, 2014