Jeff VanderMeer: "Unicestwienie", recenzja

VanderMeer nie jest autorem w Polsce znanym (choć mam niemal pewność, że wkrótce znany się stanie), ale w kilkunastu krajach zaczyna już sobie wyrabiać silną pozycję, zresztą nie tylko wśród czytelników science-fiction. Nie zamyka się w getcie jednego gatunku, stąd zapewne w "Unicestwieniu" aż tyle z psychologicznego thrillera i umiejętnego stopniowania napięcia.
Bohaterką "Unicestwienia" jest pani biolog, która uczestniczy w kobiecej wyprawie naukowej do Strefy X. Strefa - miejsce niegdyś zamieszkane przez ludzi, dziś opuszczone, a nawet zakazane, ale wciąż badane przez rządowe ekspedycje. Oficjalnie miejsce katastrofy ekologicznej, ale czy naprawdę? I gdzie tak naprawdę zaczyna się strefa, skoro przed wyprawą uczestnicy ekspedycji poddawani są hipnozie?
Na miejscu ekipa naukowców znajduje tajemniczą, podziemną wierzę, której nie ujęto w dotychczasowych raportach i mapach, w tym także z poprzedniej wyprawy, w której brał udział mąż bohaterki. Uczestnicy poprzednich wypraw kończyli zazwyczaj kiepsko: wariując, popełniając samobójstwa bądź wykańczając się nawzajem. Dlaczego? Co takiego zaszło w Strefie X?
Teraz, towarzyszymy nowej ekipie, która krok po kroku ma opisywać i wyjaśniać wszystko, co spotka na swojej drodze. I nie chodzi tylko o dziwne, niespotykane wcześniej zwierzęta i rośliny, ale także rosnącą nieufność między czterema uczestniczkami wyprawy, aż po spotkanie z...
Nie znam jeszcze kolejnych tomów trylogii (z tego co wiem, tworzone są na bieżąco w 2014 roku i przynajmniej jeden tom jest jeszcze "w produkcji", ale jeżeli utrzymają one poziom z pierwszego, to będzie to można w świecie fantastyki uważać za wydarzenie.
MS
Jeff VanderMeer: "Unicestwienie", Wydawnictwo Otwarte, 2014