W polemice z Malinowskim - Aleksandra Gumowska, "Seks, betel i czary. Życie seksualne dzikich sto lat później"

Pomysł, na który pomimo popularności dzieła Malinowskiego i jego samego nikt wcześniej nie wpadł, co może wydawać się dziwne. Podążając śladami wielkiego badacza Aleksandra Gumowska spotkała na Wyspach Triobranda wiele sytuacji podobnych do tych sprzed wieku. Oczywiście nie jest to książka ,mająca udowodnić, że nic się nie zmieniło – ale jest tego zaskakująco sporo.
Zdumienie Europejczyka przyzwyczajonego nie tylko do swoich norm, ale pewnych stereotypów na temat ludności takiej jak ta zamieszkująca Papuę Nową-Gwineę budzić będą schematy według których funkcjonuje dziś miejscowa społeczność. Także tych najbardziej szokujących.
Gumowska pisze dziennikarskim reporterskim, a nie antropologicznym językiem, lekko, przeskakując umiejętnie między tematami jak między wyspami po których podróżuje. Pokazuje codzienne życie owych „dzikich” w sto lat później, zestawiając je z tym, co widział w nich Malinowski. I te porównania są chyba najlepszą częścią książki, pokazując, że nie był to tylko pretekst do ciekawej wycieczki.
Te fragmenty robią szczególnie ciekawe wrażenie, gdyż autorka książki jest dziś mniej więcej w wieku Malinowskiego w czasie, w którym odwiedzał on Wyspy Triobranda. Także dzięki zestawieniu jej samej, jej przemyśleń ale i pewnych pretensji do wielkiego poprzednika widać, jakie zmiany zaszły nie tylko wśród dzikich, ale także wśród tych bardziej cywilizowanych...
Dużym plusem jest to, że Gumowska nie obserwowała życia swoich bohaterów z zewnątrz, ale stała się częścią grupy, przyjęta niemal jak ktoś swój. W końcu Malinowski też zrewolucjonizował antropologię przez to, że mieszkał między tymi, których opisywał (w Melanezji dwa lata), w przeciwieństwie do wielu innych, którzy robili to w tamtych latach zza biurka.
MS
Aleksandra Gumowska, „Seks, betel i czary. Życie seksualne dzikich sto lat później” wyd. Znak, Kraków 2014.