Sławomir Jastrzębowski: To co? Kiedy zabijemy sobie dziecko?

Czy chciałbyś, żeby za pięć czy dziesięć lat zupełnie serio i zupełnie zgodnie z prawem degeneraci uchodzący za porządne pary (bo już nie małżeństwa) rozmawiali na przykład tak: Ona: - Wiesz, Misiu, jestem w ciąży. On: - A z kim? Ona: - Myślę, że z tobą, bo ostatnio nikt mi się nie trafił. On: - O biedactwo, to co zrobimy? Ona: - Ja nienawidzę dzieci, nie cierpię niczym nasza wielka prekursorka Czubaszek. On: - To pozbędziemy się dziecka aborcją czy też zabijemy po narodzeniu? Ona: - No chyba aborcją, co ja się będę z brzuchem męczyć, a ty jak uważasz? On: - Wiesz, prawo daje nam możliwość zabicia dziecka po narodzeniu, bo zgodnie z nowoczesnym stanowiskiem etyków takie dziecko to nie jest żadna osoba i możemy sobie zabić. Ona: - Wiesz, właściwie wszystko jedno...

Wczoraj czytam o kolejnej znanej Pol-ce, która publicznie chwali się, że miała kilka aborcji, a jej koleżanki to nawet po kilkanaście! I według tej kolejnej znanej Polki to całkiem, ale to całkiem normalne. Nie, proszę Pani, to nie jest normalne. Nie w tym kraju i nie w tej kulturze. Podobnie jak całkiem nienormalne jest publiczne chwalenie się tym bez cienia nawet smutku, refleksji, żalu. Pani nie wie, co to jest wstyd?

Nowa nadciągająca fala degeneracji jest tylko konsekwencją tej pierwszej. Bardzo nowocześni etycy Alberto Giubilini i Francesca Minerva w artykule "Aborcja po narodzinach: Dlaczego dziecko powinno żyć?" opublikowanym w magazynie "Journal of Medical Ethics" uważają, że niemowlęta można zabijać zaraz po narodzeniu, ponieważ podobnie jak dzieci w łonie matki nie są ich zdaniem osobami. Szanowny Czytelniku "Super Expressu", chcesz mieć takie elity?