Tomasz Walczak: Debatę wygrały małe ugrupowania. Partia Razem największym zwycięzcą

I z tym wypadaniem na tle największy problem miały bohaterki poprzedniej nocy. Przepadły gdzieś w starciu z przedstawicielami innych partii. Konia z rzędem temu, który zapamiętał coś z wypowiedzi Ewy Kopacz i Beaty Szydło, ba! temu, który w ogóle zauważył, że one tam były. W zasadzie wtorkowa debata była w ich wykonaniu powtórką z poniedziałku – znów nuda, znów okrągłe słowa i wzajemne przepychanki. A jak wiadomo, gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. Może się okazać, że słabiutki występ obu pań sprawi, iż zwiększy się poparcie dla mniejszych partii kosztem PO i PiS. Dla kogo?

Bardzo trudno odpowiedzieć. Najbarwniejsi byli oczywiście populistyczni Korwin-Mikke i Paweł Kukiz, bo jak tu nie być barwnym, kiedy opowiada się bzdury, korzystając z kilku nośnych haseł ze swojego krótkiego słownika politycznego? Kukiza na pewno wszyscy zapamiętamy za przepychanki z dziennikarzami i obrażenie się na to, że nikt nie chciał go pytać o JOW-y i finansowanie partii z budżetu. Czy jednak samo to sprawi, że ludzie za nim pójdą? Nie wiadomo.

Jeśli chodzi o merytoryczną stronę, to najlepiej wypadły dwie skrajnie różne partie – liberalna Nowoczesna Ryszarda Petru i reprezentowana przez Adriana Zandbera socjaldemokratyczna partia Razem. Zarówno Petru, jak i Zandberg w przekroju całej debaty zaprezentowali najbardziej spójną wizję swojej polityki. Co prawda był zupełnie nijaki, ale Ryszard Petru mógł trafić ze swoim przekazem do przedstawicieli biznesu ze swoją liberalną i uderzającą w najbiedniejszych polityką gospodarczą. Zgrabnie opowiadał o tym, jak jego pomysł ujednolicenia podatków przyniesie oszczędności ludziom, ale nie raczył wspomnieć, że ujednolicenie podatku VAT oznacza podwyżkę cen żywności.

Politycznie i wizerunkowo Zandberg to zupełne przeciwieństwo Petru. Potrafił nie tylko bardzo merytorycznie i z biglem odpowiadać na pytania, ale też bez uciekania w tani populizm ukazać swoją partię jako tą stojącą po stronie obywateli. Owszem, można jak Beata Szydło opowiadać jak to się z ludźmi spotyka i ich słucha, rozwiązując potem ich problemy po łebkach. Można jednak jak Razem przedstawić spójny prospołeczny program gospodarczy i na tym zapunktować. Pytanie tylko, czy bez odpowiedniej dawki populizmu, przekaz Razem przebije się do społeczeństwa. Tym bardziej, że to była w zasadzie jedyna szansa dla tej młodej formacji, żeby pokazać się szerszej publiczności. Do tej pory rzadko istniała w mediach, a sondaże nie dawały jej żadnych szans na dobry wynik wyborczy. Kto wie, być może wyróżniający się na tle reszty liderów partyjnych Zandberg zagwarantował swojej formacji przynajmniej 3 proc. poparcia i finansowanie z budżetu, dzięki czemu będą mogli działać z większym rozmachem. Nie ma natomiast wątpliwości, że ten wieczór, dzięki dobremu występowi Zandberga i efektowi świeżości, należał do partii Razem.